Tekenbedrog

Op een dinsdagavond kregen we een dringend telefoontje, een Amerikaanse Akita van twee jaar had plots zichtverlies en een waas over de ogen. Eens op de praktijk werd Hesta onderzocht. Hesta botste tegen de muren aan, dus was duidelijk blind. Beide ogen hadden een verwijde pupil, die niet reageerden op licht. Er waren geen rode slijmvliezen op te merken, er was geen schade aan de ogen. Beide ogen werden ‘gespiegeld’. Daar zag de dierenarts dat het netvlies bol stond. Er zat vocht onder het netvlies waardoor deze los was gekomen! Dit is een uiterst delicate situatie want te lang onbehandeld laten kan ervoor zorgen dat er blijvende blindheid is. Het vermoeden was retinitis met retinaloslating als gevolg. Er werd bloed afgenomen van Hesta voor zowel een grote check-up, als voor verschillende ziektes. Hesta kreeg ondertussen een stevige shot cortisone, cortisonetabletten mee naar huis en cortisone oogdruppels. De dag nadien was er iets verbetering, maar nog niet veel. S ’avonds kwam een deel van de uitslag binnen. Grote check was normaal, maar Hesta was positief voor ziekte van Lyme! Hesta was niet in het buitenland geweest, maar heeft waarschijnlijk in het verleden een tekenbeet gehad, waardoor ziekte van Lyme overgedragen is. Er werd een antibioticumkuur opgestart en het advies gegeven om Hesta bij de oftalmoloog te laten controleren, om te kijken hoe groot de schade was. Een week na start van onze behandeling ging Hesta op controle bij de oftalmoloog. Na start antibioticumkuur kon Hesta weer zien, de retina’s zaten terug op hun plaats, echter waren er wel littekens vnl in het rechteroog, minder in het linkeroog. Er waren twee mogelijke oorzaken van de retinaloslating: of vanwege Lyme of het was UDS (een aandoening waar Akita’s gevoelig voor zijn). De cortisone oogdruppels zouden in totaal vier weken gegeven moeten worden, het antibioticum ook vier weken in totaal, de cortisone tabletten zou na tien dagen traag afgebouwd mogen worden. Er werd een controle na één maand geadviseerd, om de schade weer te evalueren. Helaas zijn de eigenaars niet terug gegaan naar de aangeraden specialist, omdat deze te ver weg lag voor hun. Ze waren bij een andere specialist geweest. Het zicht was verloren, Hesta was weer blind geworden na stopzetten van medicijnen. Echter had Hesta ook huidletsels op de neus gekregen. Hierdoor was de diagnose UDS duidelijk. Hesta kreeg een (ander) immunosuppressief middel om de letsels tegen te gaan. Hier reageerde ze heel goed op! Na vier weken waren de letsels weg. Er werd geadviseerd om na 8 weken het medicijn heel traag af te bouwen en uit te kijken voor opflakkeringen. Ook werd de vraag gesteld wat er met de oogjes van Hesta zou moeten gebeuren, aangezien ze blind is. Het advies was om zolang Hesta geen last heeft van oogjes en de oogboldruk regelmatig gecontroleerd zou worden, het niet nodig zou zijn om de ogen te verwijderen. Maar er zal een moment komen dat Hesta en blind is en pijn heeft aan ogen, dan rest ons nog maar één besluit om haar een goede levenskwaliteit te geven.