Zoete hond

Zoetje kwam dik 1,5 jaar geleden binnen met last van haar oog. Haar linkeroog was wat pussig, de pupil was kleiner dan haar rechteroog en haar linkeroogleden hingen wat slapjes. Het linkeroor zat vol met viezigheid en was ontstoken. Zoetje kreeg druppels voor het pussige oogje en zalf voor haar oor. Het vermoeden was Horner Syndroom t.g.v. oorontsteking.

Vier dagen later kwam Zoetje op controle, de pupil van haar linkeroog stond nu helemaal open, reageerde niet op licht. We hadden toen op de praktijk nog geen oogboldrukmeter. Aan het oog komen vond Zoetje niet prettig, wat deed vermoeden dat ze pijn had aan het oog. Er werden druppels opgestart om een mogelijks te hoge oogboldruk tegen te gaan en werd geadviseerd om met Zoetje naar de oftalmoloog te gaan om oogboldruk te meten. Zo gezegd, zo gedaan. De oogboldruk was bij Zoetje 42! (Normale oogboldruk liefst niet boven de 20). Bij een oogboldruk boven de 40 treedt er binnen 48 uur onomkeerbare schade op. Zoetje had dus glaucoom in het linkeroog. Zoetje kreeg nog extra druppeltjes erbij en moest 14 dagen later op controle gaan. Omdat glaucoom meestal aan beide ogen voorkomt, werd het rechteroog ook behandelt met 1 soort druppels. Na 1,5 maand was de oogboldruk in het linkeroog gedaald naar 18. Goed nieuws! Drie maanden later werd de oogboldruk opnieuw gecontroleerd. De oogboldruk in het linkeroog was stabiel, maar rechts was ietsjes verhoogd. De therapie met de druppels werd verder gezet. Twee maanden later ging het toch slechter met het linkeroog. Zoetje was blind. Er werd geopteerd om het oog te verwijderen, omdat kans op genezing minder en minder werd. De operatie was goed verlopen. Twee dagen na de operatie was opeens het rechteroog slecht! De pupil stond wagenwijd open en Zoetje zag niets meer! De baasjes waren begonnen met elke 10 minuten het oog druppelen en moesten z.s.m. de oogboldruk laten meten. Gelukkig hadden we op de praktijk toen net ons nieuwe oogboldrukmeter! Oogboldruk was 30. Er werd overlegd met de oftalmoloog, het had gelukkig niets met de operatie te maken. Dat dit zou gebeuren was een feit. Het rechteroog werd nu ook met beide druppels vier keer per dag behandeld. Eén maand later ging Zoetje wel nog op controle bij de oftalmoloog, de oogboldruk was 20, dus goed onder controle, de druppeltjes werden wel opgehoogd naar vijf keer per dag. Drie maanden later weer controle, alles was stabiel. Een maand later was Zoetje opeens weer blind, de oogboldruk was nu 81! Druppeltjes werden weer elke 10 minuten toegediend, de dag nadien werd de druk weer gemeten en was de druk gedaald naar 23. De druppeltjes werden weer opgehoogd naar zeven keer per dag. Er werd na twee weken en vier weken nog eens de druk gecontroleerd, deze was ondanks zeven keer per dag druppelen weer aan het stijgen. Zes maanden na verwijderen van het linkeroog werd er toch geopteerd om het rechteroog ook te verwijderen. Voordat de 2^e operatie zou plaatsvinden en Zoetje compleet en blijvend blind zou zijn, waren de baasjes begonnen met Zoetje uit te laten met een belletje. Na de operatie was het 1-2 weken wat onwennig voor Zoetje, maar nu is ze als herboren! Doordat de baasjes op tijd waren begonnen met het conditioneren met behulp van een belletje, konden ze dit nu gebruiken om haar te begeleiden en helpen oriënteren tijdens het wandelen. Ze mag dan blind zijn, maar ze doet alles net als voorheen. Een geluk is, dat Zoetje ook veelvuldig kampioen was van veldwedstrijden voor staande honden, waardoor ze links en rechts kan afslaan door middel van een eenvoudig commando. Zoetje heeft zelfs geleerd dat als haar baasjes stoep zeggen, dat ze haar pootjes optilt om over drempel of opstapje te wandelen. De baasjes doen er alles aan om de omgeving thuis zo optimaal mogelijk voor haar te maken, alles doggy-proof! Tot handdoekjes over handvaten van de ladekasten toe en een speciaal op maat gemaakt tuigje en lange wandellijn, gemaakt door onze eigen paraveterinair Larissa!